اصولا وبلاگا جایی برای حرف هایی از ادماس که گوشی برای شنیدنشون پیدا نکردن..... .
یا جایی که از دلتنگیاشون بنویسن و یا هرچیز و هر کار دیگه ای که ارومشون کنه
بدون هیچ مقدمه و موخره ای
یا هیچ قانون خاصی
ولی بدبختی از اونجایی شروع میشه که نمیتونی بنویسی
تمام کلمه ها نوک زبونتن
تما جمله ها تو ذهنت میچرخن
تمام موضوعات جلو چشمتن
ولی نمیشه بنویسی

یه حالت خفگی به ادم دست میده
فقط دلم میخواد با مشت بکوبم به در و دیوار :/
خدا به اون بیچاره ای رحم کنه که یه بهونه دستم بده!!!!فقط دنبال دعوا میگردم

الان یه بشکه باروتم.......
بغض گلومو گرفته ول نمیکنه
نه میره بالا نه میاد پاینن
فقط میخواد منو اذیت کنه