مسجد رو به روی خوابگاه که میرفتم حسابی گریه میکردم خودمم تعجب کرده بودم
اما...........
میفهمیدم این گریه برای خودمه برای دلتنگیای خودمه بری نداشتنایی خودمه
اگر روضه خون برای یزیدم میخوند من گریه میکردم :/

ابنجا اگر به زور دو قطره گریه میکنم لااقل میتونم حدس بزنم برای خودم نیست
حالا برای چیه نمیدونم
ولی باز میدونم که برای کربلاییان نیست

پ.ن

گناه کاران را در قافله ی عشق راهی نیست
اما پشیمانان را میپذیرند

ای کاش پشیمان شوم