سه تا جوراب 5 هزار
انواع شال, همه رنگ 5 هزار
حراج عروسک
و....
چرا دست فروش ها که بساطشون همیشه خدا همه جا پهنه فکر میکنن جلوی در بیمارستان و درمانگاه هم جای خوبی برای پهن کردن بساطه؟؟اصلا شاید جای خوبی بود....
دیگه چرا فکر میکنن بیمارها یا خانواده هاشون یه درصد ممکنه از این چیزا خوششون بیاد؟
اگه من دست فروش بودم بساطمو پهن میکردم.پهنه پهن....
که از دور تو چشم همه باشه.
بعد یه عالمه گل روی بساطم میچیدیم.
لا ب لای گل ها عشق میذاشتم
لبخند, امید, محبت, حمایت, دلگرمی, صبر و تحمل حتی شاید سلامتی.... و هرچیز دیگه ای که فکر میکردم شاید برای یه لحظه هم که شده حال مردم رو خوب کنه.
برای جلب توجه داد نمیزدم.سر قیمت چک و چونه نمیزدم.
اخه من فروشنده نیستم.تازه نمیدونم این چیزا رو هم میشه فروخت یا نه؟ اصلا کسی تا حالا اینارو فروخته ؟؟
به نظرم این جور چیزا با اینکه ارزششون زیاده باید رایگان باشن,نه فقط تو بساط من بلکه تو بساط همه ی دست فروشای دم بیمارستان پیدا.
اون روزی شروع کنیم به فروختن این چیزا حتما خیلی ترسناکه.منم نمیخوام ترسناک باشم.
پس فقط بساطمو پهن میکنم..........