تا ان زمان که زنده ییم, خوشبختی نیز - مانند اب و مهتاب - نمیتواند دروغ باشد.
ما, همان گونه که به داشتن امید محکومیم, به تصرف خوشبختی نیز.
برای ما, راهی جز حفظ اعتقاد به خوشبختی و تلاشِ خیره سرانه به قصد رسیدن به این منزلِ امن باقی نمانده است.
باید از یاد ببریم که محتمل است سعادتْ چیزی دور از دسترس باشد, چرا که تنها اعتقاد به این که سعادت, دور از دسترس ماست, سعادت را دور از دسترس ما نگه میدارد.
هیچ چیز همچون اراده به پرواز, پریدن را اسان نمیکند.
و هیچ چیز همچون باور ساده دلانه و صمیمانه سعادت, سعادت را به محله ی ما, به کوچه ما و به خانه ی ما نمی اورد.
سعادت, شاید, چیزی نباشد الا همین اعتقاد مومنانه به سعادت.

از کتاب یک عاشقانه ارام نادر ابراهیمی

زیادی عاشقانه اس
به ما نیومده:|