صحنه باشکوهی بود
خدا کارگردان ماهریه
دقیقا مثل یه درام یا تراژدی عاشقانه:دی

رعد و برق
هوا بارونی
دم غروب
چهار راه شلوغ

یه پسر که خودشو توی پالتو و شال گردن پیچیده به چهار راه نزدیک میشه
یه دختر با چتر به سمتش میره
یه کم با هم حرف میزنن و باهم دور میشن

رعد و برق کوه های دور رو روشن میکنه
من بالای پشت بوم
زیر بارون تند
توی باد سرد
با پالتو گرمم شده بود
نفس نفس میزدم
ولی شاعر میفرماد:

گفتند دیوانه! شنیدی زن گرفته؟!
دیوانه ام،حتی زنش را دوست دارم!!!

#نفیسه_بالی

((((:

از موج قوی جبر این ماجرا در عجبم...
شایدم حکمت باشه!
حالا باید با چیزی که خودمم نمیدونم واقعا بود یا نبود خداحافظی کنم!

دلم میخواد سرما بخورم!