اول فقط گفتم اوه، بعد یه بار هم همراه بقیه گفتم وای (اتفاقی همزمان شدن) و خب 5 دقیقه طول کشید تا کتاب تاریخ و فرهنگ موسیقی جهان رو باز کردم.سه بار صفحه اول مقدمه رو خوندم، کتاب رو انداختم کنار تخت، رفتم ببینم بقیه چی میگن...
همیشه دعوا داشتیم، همیشه نگاه بالا به پایین داشت، همیشه مودی ، لج درآر، از خود راضی و مغرور و شاید مرموز
ناراحت نیستم، یعنی دلیلی نداره
لااقل دلیل منطقی نداره
ولی الان دارم میلرزم، چشمام پر اشکه، یه بغض مسخره هم دارم
از کجا اومدن خودشون میدونن، مهم اینه که نمونن
اول همه چی خونسردم ، کم کم..

میشه برای همکلاسیم دعا کنید؟

+فقط فیلم هندی راه نندازین
باتشکر:|